• Lice'de başlayan bir hayat...

Dün öğlen saatlerinde bir grup yazarla birlikte, Tarık Ziya Ekinci'nin İletişim Yayınları'ndan çıkan "Lice'den Paris'e anılarım" adlı kitabının tanıtım yemeğini yedik.

1050 sayfalık bir hatırat Tarık Ziya Ekinci'ninki...

Doğum tarihi olan 1930'lardan bugüne Kürt bölgesinin, Kürtlerin, Kürt politikasının üzerinde yürüyen bir hatırat...

Aynı zamanda Türk solunun, Ekinci'nin milletvekili olduğu TİP'in öyküsünü anlatan bir hatırat...

Hatıratlar değerlidir...

Hem insanı kuşatan bir şekilde dünü anlatırlar, hem esası oluşturan ayrıntıları ortaya koyarlar, hem bugünü daha iyi anlamamızı sağlarlar.

Kimi hatıratlar daha değerlidir...

Tarık Ziya Ekinci'ninki öyle...

Zira Ekinci değerli bir aydın, değerli bir siyasetçidir. 40'lardan bugüne ülke siyasetinin sadece tanığı değil, aynı zaman da aktörüdür.

Kitabı bugün öğle yemeğinde verdiler. Sadece karıştırma fırsatım oldu, o karıştırma daha şimdiden bana zamanı durdurup, işi gücü bırakıp, okumaya dalma iştahı veriyor. Onun yaşadıkları, anlattıkları, gözlemlerini kendime mal etmek vesilesi olacak diye düşünüyorum...

Ekinci bir tıp doktoru...

1926 Lice doğumlu...

Kürtlüğü tüm hayatını kuşatmış...

1950'li yılların sonlarında Kürt aydınları arasında ilk kıpırdanmalar başlamıştı. Ünlü "49'lar Olayı" yaşamıştı. Masum bir bildiri yayınlayan Kürt gençleri ve aydınları tutuklanmış, TCK'nın 125. maddesiyle, yani idamla yargılanmışlardı.

49'lar Davası sırasında Kürt aydınları arasında, "sol" eğilimli olanlar ve olmayanlar biçiminde iki kanat ortaya çıktı.

Ekinci sol eğilimin önde gelen isimlerinden oldu.

1960 ve sonrasında Türkiye İşçi Partisi'nin milletvekili ve yöneticisi olarak solun yükselişine tanıklık etti ve katkıda bulundu.

12 Eylülde tutuklandı.

Sonrasında Fransa'da siyasi mülteci olarak yaşadı.

Ailesinden Susurluk çetesine kurbanlar verdi.

Kitabının girişinde yer alan şu cümleler önemli:

"Yaşamı bilinçle algılamaya başladığım süreçte bir Kürt olmanın sorumluluğu ile Kürt toplumunun zilletten kurtulması, temel insan haklarına kavuşması ve kendi iç dinamikleriyle aydınlanma sürecine girmesi için üstüme düşen görevleri yapmaya çalıştım...

Mesleğimi ihmal etmemekle birlikte Kürt halkının içinde ve halkla birlikte siyaset yapmaya öncelik verdim...

Kürtlerin kahredici yaşam koşullarından kurtulmaları ve kendi ülkelerinde, kendi özgün kimlikleriyle eşit haklı vatandaş olabilmelerinin ancak ileri ve çağdaş bir demokrasinin kazanılmasıyla mümkün olacağına inanarak siyaset yaptım. Böyle bir demokrasinin 'tecezzi kabul etmez' bir bütün olduğu ilkesine bağlı kaldım.

Yalnız Türkler, yalnız Kürtler, yalnız Aleviler ve Lazlar için demokrasi olamayacağı ilkesini benimsedim.

Bu nedenle öznesi olduğum siyasal mücadele sürecinde tüm Türkiye halklarının yararına olacak ileri bir demokrasi için mücadele ettim. Bu amaca ulaşmak için de nesnel tarihsel koşullara denk düşen her evrede daha ileri bir demokrasiyi amaçlayan ulusal örgütlerde, ama Kürtlerin ulusal demokratik haklarını göz ardı etmeden, Türk demokratlarıyla birlikte mücadele ettim.

Ayrı örgütlenmenin ne Türkiye toplumunun demokratikleşmesine ne de Kürtlerin özgürleşmesine yarar getireceğine inandım. Bu nedenle yasal ya da yasadışı bağımsız Kürt örgütlenmelerine ilgi göstermedim. Ama hiçbir zaman Kürt olduğumu yadsımadığım gibi Kürtlerin ulusal demokratik haklarının tanınması için mücadele etmeyi de asla ihmal etmedim..."

Ekinci zihniyetine ne kadar çok ihtiyaç var bu ülkede...